Windows Server 2008 [MK, 18/19]
Lekcja 11. Instalacja i zarządz...   DHCP, DNS, Firewall,...

Konfigurowanie serwera DNS

Serwer DNS (ang. Domain Name Serwer) jest wykorzystywany w sieciach komputerowych do tłumaczenia nazw sieci lokalnej lub publicznej na adresy IP (strefa przeszukiwania w przód) i adresów IP na nazwy (strefa przeszukiwania wstecz).

Zadaniem stref wyszukiwania wprzód jest mapowanie nazw domenowych na adresy IP, np. poczta.wp.pl212.77.101.148. Strefy wyszukiwania wstecz zajmują się mapowaniem adresów IP hostów na ich nazwy, np. 8.8.8.8google-public-dns-a.google.com.

Informacje w serwerze DNS przechowywane są w rekordach. W strefach wyszukiwania w przód możemy korzystać z następujących rekordów.

  • SOA (ang. start of authority record) – rekord adresu startowego uwierzytelnienia określa jaki serwer DNS dostarcza autorytatywne informacje o domenie
  • NS (ang. name server record) – rekord serwera nazw mapuje nazwę domenową na listę serwerów DNS dla tej domeny
  • A lub AAAA – rekord mapujący nazwę hosta na adres IP v4 lub IP v6
  • CNAME (ang. canonical name record – rekord nazwy kanonicznej ustanawia alias nazwy pozwalający używać kilka rekordów dla jednego hosta
  • MX (ang. mail exchange record) – rekord wymiany poczty mapuje nazwę domeny DNS na nazwę serwera poczty

Strefy wsteczne, wykorzystują rekordy typu PTR (ang. pointer record), inaczej niż strefy wprzód, które wykorzystują rekordy typy A, AAAA, MX czy CNAME. Rekordy w tej strefie, to zbiór nazw hostów i ich adresów IP, działających w ramach danej domeny.

Zapytania do serwerów DNS mogą być rekurencyjne lub iteracyjne. Zapytanie rekurencyjne wymaga od serwera DNS zwrócenia adresu IP, którego żąda klient lub przesłania komunikatu o błędzie. W przypadku zapytania iteracyjnego, serwer DNS może zwrócić IP hosta lub informację gdzie dalej wysłać zapytanie aby otrzymać żądaną odpowiedź.

Aby zmniejszyć liczbę zapytań przesyłanych pomiędzy serwerami, każdy z nich zapisuje w swojej pamięci cache odpowiedzi dla wcześniej zrealizowanych zapytań. Takie rozwiązanie znacznie przyśpiesza działanie systemu DNS.

Komputery z systemami Windows posiadają lokalny serwer DNS w postaci pliku tekstowego, znajdującego się w lokalizacji: C:\Windows\System32\drivers\etc\hosts. W pliku hosts można na stałe wpisać nazwy serwerów i odpowiadające im numery IP. System Windows nie będzie musiał komunikować się z serwerem DNS w celu uzyskania informacji o adresie danego hosta, bo weźmie go sobie z pliku hosts.

Jeśli resolver nie odnajdzie interesującego go wpisu w pliku hosts, przeszuka własny cache, czyli pamięć podręczną, w której zapisał wcześniejsze rozwiązania nazw. Zawartość pamięci podręcznej możemy wyświetlić wpisując w konsoli polecenie ipconfig /displaydns. Pamięć cache czyszczony jest po każdym restarcie komputera, natomiast można go też wyczyścić ręcznie, wydając polecenie ipconfig /flushdns.

Innymi poleceniami konsoli Windows związanymi z usługą DNS są:
  • ipconfig /all – wyświetla rozszerzoną konfigurację IP hosta, w tym adres serwera/ów DNS
  • ipconfig /registerdns – rejestruje klienta w domenie DNS
  • nslookup – wyświetla informacje związane z serwerem DNS obsługującym klienta

Instalację serwera DNS w systemie Windows Serwer 2008 przeprowadza się w standardowy sposób, tzn. poprzez dodanie roli w oknie Menedżer serwera. Jeśli serwer pełni rolę kontrolera domeny, to możne się okazać, że serwer DNS jest już zainstalowany.

Konfiguracja serwera DNS w systemie Windows Server składa się z dwóch etapów: w pierwszej kolejności tworzymy strefy, następnie dodajemy do nich rekordy. Nazwa strefy to zaznaczaj nazwa domeny, którą dany serwer ma obsługiwać, czyli dla której ma być serwerem autorytatywnym (SOA). Na serwerze DNS można utworzyć dwa rodzaje stref: strefę wyszukiwania wprzód (ang. forward lookup zone) oraz strefę wyszukiwania wstecz (ang. reverse lookup zone).

Tworząc strefy, mamy do wyboru następujące opcje konfiguracyjne:

  • typ strefy – najczęściej będzie to strefa podstawowa. Strefa pomocnicza jest kopią stref z innego serwera DNS, a strefa skrótowa zawiera tylko rekordy typu SOA, NS lub A
  • sposób replikacji danych strefy – w jakim zakresie dane strefy mają być widoczne dla innych serwerów w sieci
  • typ strefy wyszukiwania – wyszukiwanie w przód lub wstecz

Definicje

  • Definicja 1.
    Jakie jest główne zadanie serwera DNS?
  • Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany

  • Definicja 2.
    Jakie jest zadanie stref wyszukiwania wprzód (w konfiguracji serwera DNS)?
  • Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany

  • Definicja 3.
    Jakie jest zadanie stref wyszukiwania wstecz (w konfiguracji serwera DNS)?
  • Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany

  • Definicja 4.
    Gdzie na serwerze DNS przechowywane są informacje o nazwach serwerów i odpowiadających im adresach IP?
  • Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany

  • Definicja 5.
    Jakich rekordów możemy używać na serwerze DNS w konfiguracji strefy przeszukiwania w przód?
  • Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany

  • Definicja 6.
    Jakich rekordów możemy używać na serwerze DNS w strefie przecszukiwania wstecz?
  • Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany

  • Definicja 7.
    Czym charakteryzuje się zapytanie rekurencyjne do serwera DNS?
  • Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany

  • Definicja 8.
    Co to jest zapytanie iteracyjne do serwera DNS?
  • Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany

Zadania

Zadanie 1. #
Wykonaj podstawową konfigurację serwera DNS w systemie Windows Serwer 2008:
  1. W pierwszym kroku konfiguratora należy wybrać opcję tworzenia stref przeszukiwania do przodu i wstecz
  2. Następnie wprowadź dane dotyczące konfiguracji przeszukiwania w przód
  3. Typ przechowywanej strefy: wybrać strefę podstawową
  4. Zakres replikacji strefy do wszystkich serwerów DNS w domenie
  5. Wybierz nazwę strefy, np. zsi.moja.local
  6. Nie zezwalaj na aktualizacje dynamiczne
  7. Teraz wprowadź dane konfiguracyjne dla strefy przeszukiwania wstecz
  8. Typ przechowywanej strefy: wybrać strefę podstawową
  9. Ustaw zakres replikacji strefy do wszystkich serwerów DNS w domenie
  10. Wybierz wersję protokołu IP v4
  11. Wpisz identyfikator sieci, np. 192.168.0
  12. Nie zezwalaj na aktualizacje dynamiczne
  13. Zaznacz opcję, że serwer nie powinien przesyłać kwerend dalej

Zadanie 2. #
Utwórz w pliku hosts 4 wpisy dla popularnych stron internetowych, zamieniające ich nazwy domenowe na prawidłowe adresy IP. Przetestuj to rozwiązanie, porównując orientacyjnie czas ładowania się tej samej strony przy odpytywaniu serwera DNS i pliku lokalnego. Przy ustalaniu adresów IP, pomocne mogą okazać się polecenia ping lub nslookup.

2019-01-03 23:08:09 2022-11-19 23:11:29


© 2024 Młody Informatyk v. 0.1.7717