Narzędzia diagnostyczne i konfiguracyjne
msinfo32 msconfig regedit dxdiag compmgmt.msc
Serwer DNS (ang. Domain Name Serwer) jest wykorzystywany w sieciach komputerowych do tłumaczenia nazw sieci lokalnej lub publicznej na adresy IP (strefa przeszukiwania w przód) i adresów IP na nazwy (strefa przeszukiwania wstecz).
Zadaniem stref wyszukiwania wprzód jest mapowanie nazw domenowych na adresy IP, np. poczta.wp.pl → 212.77.101.148. Strefy wyszukiwania wstecz zajmują się mapowaniem adresów IP hostów na ich nazwy, np. 8.8.8.8 → google-public-dns-a.google.com.
Informacje w serwerze DNS przechowywane są w rekordach. W strefach wyszukiwania w przód możemy korzystać z następujących rekordów.
Strefy wsteczne, wykorzystują rekordy typu PTR (ang. pointer record), inaczej niż strefy wprzód, które wykorzystują rekordy typy A, AAAA, MX czy CNAME. Rekordy w tej strefie, to zbiór nazw hostów i ich adresów IP, działających w ramach danej domeny.
Zapytania do serwerów DNS mogą być rekurencyjne lub iteracyjne. Zapytanie rekurencyjne wymaga od serwera DNS zwrócenia adresu IP, którego żąda klient lub przesłania komunikatu o błędzie. W przypadku zapytania iteracyjnego, serwer DNS może zwrócić IP hosta lub informację gdzie dalej wysłać zapytanie aby otrzymać żądaną odpowiedź.
Aby zmniejszyć liczbę zapytań przesyłanych pomiędzy serwerami, każdy z nich zapisuje w swojej pamięci cache odpowiedzi dla wcześniej zrealizowanych zapytań. Takie rozwiązanie znacznie przyśpiesza działanie systemu DNS.
Komputery z systemami Windows posiadają lokalny serwer DNS w postaci pliku tekstowego, znajdującego się w lokalizacji: C:\Windows\System32\drivers\etc\hosts. W pliku hosts można na stałe wpisać nazwy serwerów i odpowiadające im numery IP. System Windows nie będzie musiał komunikować się z serwerem DNS w celu uzyskania informacji o adresie danego hosta, bo weźmie go sobie z pliku hosts.
Jeśli resolver nie odnajdzie interesującego go wpisu w pliku hosts, przeszuka własny cache, czyli pamięć podręczną, w której zapisał wcześniejsze rozwiązania nazw. Zawartość pamięci podręcznej możemy wyświetlić wpisując w konsoli polecenie ipconfig /displaydns. Pamięć cache czyszczony jest po każdym restarcie komputera, natomiast można go też wyczyścić ręcznie, wydając polecenie ipconfig /flushdns.
Innymi poleceniami konsoli Windows związanymi z usługą DNS są:Instalację serwera DNS w systemie Windows Serwer 2008 przeprowadza się w standardowy sposób, tzn. poprzez dodanie roli w oknie Menedżer serwera. Jeśli serwer pełni rolę kontrolera domeny, to możne się okazać, że serwer DNS jest już zainstalowany.
Konfiguracja serwera DNS w systemie Windows Server składa się z dwóch etapów: w pierwszej kolejności tworzymy strefy, następnie dodajemy do nich rekordy. Nazwa strefy to zaznaczaj nazwa domeny, którą dany serwer ma obsługiwać, czyli dla której ma być serwerem autorytatywnym (SOA). Na serwerze DNS można utworzyć dwa rodzaje stref: strefę wyszukiwania wprzód (ang. forward lookup zone) oraz strefę wyszukiwania wstecz (ang. reverse lookup zone).
Tworząc strefy, mamy do wyboru następujące opcje konfiguracyjne:
Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany
Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany
Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany
Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany
Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany
Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany
Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany
Aby zobaczyć tą treść musisz być zalogowany
hosts
4 wpisy dla popularnych stron internetowych, zamieniające ich nazwy domenowe na prawidłowe adresy IP. Przetestuj to rozwiązanie, porównując orientacyjnie czas ładowania się tej samej strony przy odpytywaniu serwera DNS i pliku lokalnego. Przy ustalaniu adresów IP, pomocne mogą okazać się polecenia ping lub nslookup.
2019-01-03 23:08:09 2022-11-19 23:11:29
msinfo32 msconfig regedit dxdiag compmgmt.msc
Ze strony ubuntu.com/download/server pobierz obraz systemu Ubuntu Server 22.04 LTS W programie VirtualBox dodaj nową wirtualną maszynę: nazwa dowolna, typ Linux, wersja Ubuntu (64-bit). Rozmiar
Konwersja na typ całkowity Jeżeli w kodzie, który piszemy, zajdzie konieczność zamiany zmiennej typu np. string na liczbę całkowitą, to możemy do tego użyć funkcji int(). Przyjmuje ona j
Pisanie jakiegokolwiek programu bez używania zmiennych byłoby bardzo trudne. Zmienne służą do przechowywania danych różnego typu: liczb, tekstów, wartości logicznych i innych, o których na r
Podstawowe operatory arytmetyczne w języku Python + – dodawanie - – odejmowanie * – mnożenie / – dzielenie // – dzielenie z zaokrągleniem % – reszta z dzielenia ** – potęg